De geavanceerde voordelen van het gebruik van cannabis bij HIV/AIDS

HIV-gerelateerde symptomen en medicinale cannabis

In de Verenigde Staten is de vraag naar medische marihuana ongekend hoog. Er bestaat aanzienlijke publieke steun voor het gebruik van cannabis voor de behandeling van een breed scala aan medische aandoeningen.
Geïnfecteerde personen met HIV weten al jaren dat cannabis een breed scala aan HIV-gerelateerde symptomen kan helpen verlichten, zoals misselijkheid en neuropathische pijn. Naast het verlichten van de symptomen van HIV en de schadelijke effecten van antiretrovirale medicijnen, suggereert onderzoek dat cannabis mogelijk het virus zelf kan bestrijden.
Bovendien zijn de antivirale eigenschappen van cannabis tegen HIV ontdekt in verschillende onderzoeken die zijn uitgevoerd aan bekende universiteiten en die zijn gerapporteerd in spraakmakende medische tijdschriften. Er zijn verschillende technieken die de positieve voordelen van cannabis op de HIV-progressie van de ziekte beoordelen en die in onderzoek zijn gedocumenteerd.
Verschillende HIV-gerelateerde problemen, zoals het HIV-wasting-syndroom en de nadelige effecten van antiretrovirale medicijnen, zijn sinds het begin van de epidemie behandeld met marihuana (cannabis). De medische vooruitgang heeft de prevalentie en ernst van de meeste van deze ziekten aanzienlijk verminderd, maar het wijdverbreide gebruik van marihuana als tegengif heeft de populariteit ervan niet verminderd. Er is zelfs gesuggereerd dat marihuana voordelen op de lange termijn biedt door te vertragen.

Het voorkomen van de invasie van HIV

Er zijn verschillende receptoren op verschillende cellen, met name macrofagen (weefselcellen van een immuunrespons) en CD4-cellen, genaamd cannabinoïdereceptor 2 (CB2) en cannabinoïdereceptor 1 (CB1), die interageren met cannabinoïden (CB2). Uit een in 2012 gepubliceerde studie is gebleken dat cannabinoïdereceptoragonisten (CB2-agonisten) het communicatiemechanisme tussen HIV en CXCR4 verstoren, een van de essentiële specifieke receptoren die ervoor zorgen dat HIV een cel kan binnendringen en aanvallen. Naarmate de ziekte vordert, maakt HIV gebruik van CXCR4 om het verloop van de ziekte te versnellen.
Wetenschappers van Mount Sinai gebruikten cannabinoïdereceptorremmers om het vermogen van HIV om cellen binnen te dringen die CXCR4 gebruiken, te beperken, waardoor de incidentie van virusdeeltjes met 30 tot 60 procent werd verlaagd.

Cannabinoïden kunnen helpen bij het voorkomen van neurocognitieve problemen

CB2-stimulerende chemicaliën kunnen mogelijk de HIV-infectie verminderen, zo blijkt uit onderzoek gedaan aan de Temple University School of Medicine en een studie in de Journal of Leukocyte Biology. Cellen hebben een receptor voor cannabinoïden, CB2 genaamd, die, in tegenstelling tot CB1, niet de psychoactieve effecten van cannabisgebruik genereert.
Zelfs in de context van een sterke immuunreactie en een verminderde virale last komen neurocognitieve problemen veel voor bij HIV-positieve personen. In het begin van de HIV-infectie krijgt het virus vaste voet in het centrale zenuwstelsel en blijft dit gedurende de hele fase van de ziekte doen. Het betekent dat veel antiretrovirale medicijnen niet effectief zijn in het verlagen van de HIV-niveaus in de hersenen, wat betekent dat de cognitieve stoornissen zullen blijven bestaan.
Bovendien vallen anti-HIV-medicijnen macrofagen aan, dit zijn lange cellen die overal in het lichaam te vinden zijn. Er zijn overal macrofagen, zelfs in de hersenen. Volgens onderzoekers kan ontsteking, een neveneffect van de overactiviteit van de immuunrespons, veroorzaakt worden door de voortdurende vermenigvuldiging van deze cellen. Neurocognitieve problemen, botziekten, hart- en vaatziekten en verschillende vormen van kanker kunnen allemaal worden verergerd door ontstekingen. Volgens het onderzoek bleek dat ontstekingsremmende chemicaliën die verband houden met THC zich binden aan CB2 en de virale vermenigvuldiging en verergering in de hersenen verminderen.

Het risico op marihuana verminderen

Sommige mensen met HIV zijn mogelijk terughoudend in het gebruik van op marihuana gebaseerde medicijnen vanwege het potentieel voor cognitieve stoornissen. Dit gevaar verbleekt echter in contrast met de gezondheidsproblemen die gepaard gaan met het roken van marihuana. Iedereen met een aangetast immuunsysteem loopt risico door de giftige stoffen en verontreinigende stoffen die inherent zijn aan rauwe marihuanarook. Het gebruik van marihuana wordt in verband gebracht met een verhoogd risico op HIV-gerelateerde ziekten, waaronder opportunistische infecties en kanker.
Patiënten met chronische aandoeningen, zoals HIV, zijn kwetsbaarder voor de langetermijnschade veroorzaakt door het roken van marihuana, waardoor het een slechte methode is om de actieve stoffen in de circulatie te krijgen. Het is veel moeilijker om orale cannabisformuleringen zoals Marinol nauwkeurig toe te dienen dan intraveneus. Een rookloze inhalatie waarbij cannabis wordt verspreid in een absorbeerbare spuitbus zou een veilig en effectief alternatief kunnen zijn voor beide methoden. Bovendien kan medische marihuana AIDS-patiënten en anderen met andere slopende aandoeningen helpen dankzij medische marihuana-toedieningssystemen die al jaren bestaan.

Conclusie

Er wordt veel onderzoek gedaan naar op cannabinoïden gebaseerde medicijnen door universiteiten en biotechbedrijven, ook al heeft Big Pharma nog geen substantiële investering gedaan in het bestuderen van cannabis als medicijn. Eén zo'n bedrijf is geïnteresseerd in cannabis en HIV.
Het gebruik van cannabis om het Kaposi-sarcoom te genezen en het HIV-enzym Tat te blokkeren, dat essentieel is voor de virusopbouw en de expressie reguleert van verschillende genen die cellulaire processen regelen, zijn twee van de vele onderwerpen die door Cannabis Science worden onderzocht. Als gevolg hiervan is chemotherapie, de primaire behandeling voor het Kaposi-sarcoom, vooral in Afrika, waar de HIV-prevalentie het grootst is, ontoegankelijk. Het op cannabinoïden gebaseerde antivirale middel zou de kosten van de behandeling van HIV aanzienlijk kunnen verlagen en de toegang tot therapie kunnen vergroten voor de bijna 7 miljoen HIV-patiënten wereldwijd die momenteel geen toegang hebben tot antiretrovirale medicijnen.